Marleen Sleeuwits stript leegstaande ruimtes, en bouwt er vervolgens een nieuwe visuele laag overheen, waarvoor ze bestaande architectonische elementen uitvergroot. Soms wordt dit een installatie waar je doorheen kunt lopen, en soms wordt het de basis voor een fotowerk, waarop je behoorlijk moet puzzelen voordat je het afgebeelde kunt doorgronden.

Het werk van de in Bagdad geboren Joseph Sassoon Semah raakt aan thema’s als ballingschap, ergens voor altijd te gast zijn en de herinnering aan een Babylonisch-Joodse traditie die tegenwoordig nauwelijks meer zichtbaar is. Joseph ziet het schrijven van teksten als de basis voor zijn kunstenaarschap, de sterk symbolische beelden die hij maakt zijn ‘voetnoten’ van die teksten: ze geven een uitdrukking aan wat niet in woorden te vangen is.

Ingrid Rollema maakt als portrettist waanzinnige beelden in brons en klei, maar dat ze mooi zijn is voor haar niet genoeg. Door hun context worden ze een aanklacht tegen geweld, bijvoorbeeld in gefilmde installaties vergezeld van teksten van Shakespeare over oorlog, of in een schaduwspel waarin het uitgelichte beeld van een sprinkhaan groteske schimmen op de wand tevoorschijn tovert.

Foto: Annelies Verhelst

Frank Bloem werkt met geur als materiaal. Voor het meerjarenproject Ambassade van de Noordzee heeft hij 40 geuren gevangen die je rondom de Noordzee aantreft, en er het parfum Zeelucht mee samengesteld - een geur die binnen de periode van een uur verschillende gedaantes aanneemt, zoals je tijdens een wandeling aan de kust ook verschillende geuren tegenkomt.

De beelden van Bram de Jonghe hebben een grote poëtische kwaliteit. Zijn werk is vaak gestoeld op verrassend materiaalonderzoek, zoals een grote homp teer op een stalen pijp, die niet stolt en dus af en toe omgedraaid moet worden om niet op de grond te belanden, of de schelp van een mossel die naadloos is een ijzeren profiel is verzonken.

Neil Fortune maakt zogenaamde sociale sculpturen, die je uitnodigen om dichterbij te komen, iets aan te raken, of juist verder te kijken dan je neus lang is. Het is jouw reactie als kijker die zijn beelden compleet maken.

Waar voor de meeste kunstenaars de corona-pandemie een verschraling van mogelijkheden betekende, zag Sarah Carlier juist mogelijkheden: op haar dagelijkse wandelrondje door het bos verschenen opeens allerlei uitingen van creativiteit, waardoor ze het bos doopte tot Haags Organisch Openlucht Volks Museum. Het deed haar beseffen dat ze zich niet zo druk moest maken over het concept achter een werk, als dat het ongebreidelde plezier van het maken in de weg zit.

In de zachte potloodtekeningen van Koes Staassen is een grote rol voor het naakte lichaam weggelegd. Hij begon me het weergeven van zijn eigen lijf, maar stapte al snel over op het tekenen van andere naakte mannen, versierd met kralen, linten of vlijmscherpe objecten. In zijn recente werk komt hij steeds meer los van een realistische situatie, en zijn patronen als kippenvel of vorm van borsthaar onderwerp - maar sensueel is het nog steeds.

De tapijten, papier-maché en keramieken objecten van Afra Eisma zijn kleurrijk, aaibaar en vrolijk. Slungelige mensfiguren, beesten en aliens bevolken haar wereld. Maar kleurrijk betekent niet per definitie lieflijk: in de tentoonstelling Your silence will not protect you in het Fries Museum krijgen schaamte en woede een plek, in werken die voortkomen uit een traumatische ervaring.

De verhalen die ten grondslag liggen aan de films van Eliane Bots komen naar haar toe, en willen graag verteld worden. Of het nou om haar oma gaat die al haar bezittingen met stickertjes archiveert, of jonge meiden die zelf de pijnlijke geschiedenis van familieleden tijdens de Joegoslavië-oorlog bij elkaar moeten puzzelen, in Elianes films gaat het over herinneringen en het zelf zeggenschap hebben over je eigen verhaal.

In de installaties van Gabey Tjon a Tham werken beweging, licht, lucht en geluid samen om een balans tussen het natuurlijke en het digitale te creëren: computergestuurde lichtcirkels die hun nabeelden op je netvlies schrijven of speakers die zijn geprogrammeerd met het geluid van de wind, en in het afspelen elkaars klanken beïnvloeden. Techniek is volgens Gabey de logische volgende stap in de evolutie van de mens.

Sjoerd Buisman werkt al ruim 50 jaar met de natuur als onderwerp. Soms door bijzondere verschijningsvormen van bijvoorbeeld bomen te beschrijven en fotograferen, soms door groei te manipuleren door een pompoen in te snoeren of wilgen op hun kop te laten groeien, of door bijvoorbeeld een tak af te laten gieten in brons en daar verticale stukken aan toe te voegen. Zijn werk is continue combinatie van natuur en cultuur.

K. Schippers heeft een indrukwekkend oeuvre aan gedichten, romans, verhalen en kunstkritieken bij elkaar geschreven. Als rode draad door dat oeuvre loopt zijn bijzondere aandacht voor het alledaagse. We praten over wat hem opviel toen hij met spoed het ziekenhuis in werd gereden, hoe je door middel van verhalen overleden vrienden tot leven wekt en zijn nieuwste roman, waarin hoofdpersoon K. Schippers op zoek gaat naar de bronnen van de taal.

Sinds Nour-Eddine Jarram ruim veertig jaar geleden Casablanca verruilde voor de kunstacademie van Enschede, zijn z’n schilderijen, tekeningen en aquarellen geleidelijk aan figuratiever geworden. In zijn recente werk krijgen bootvluchtelingen, Marokkaanse jongeren, bekende schilders en muzikanten een podium, maar ook de samenkomst van twee beeldende culturen wordt onderwerp voor een schilderij: de Marokkaanse, waarin god en de profeet niet worden afgebeeld en abstractie de boventoon voert, wordt op unieke manier gecombineerd met oer-Hollandse landschappen a la Van Ruisdael.

Foto door Io Sivertsen

Het eindexamenwerk van Narges Mohammadi bestond uit 700 kilo halva, een zoet geurend deeg dat in de Perzische cultuur gegeten wordt als troost na een uitvaart. Ze boetseerde er twee wanden mee, met daarin uitsparingen in de vorm van een bed, een lamp, een kast - sporen van een geleefd leven. Ook haar recente werk voor de collectie van het Amsterdams Medisch Centrum prikkelt alle zintuigen: een perfecte replica van een rolkoffer, geboetseerd uit blokken handzeep van Dove.

In zijn installaties laat Jaasir Linger via video’s en foto’s het alledaagse leven zien, met een speciale rol voor zijn Surinaamse wortels en de Afro-Surinaamse Winti-religie. In het project Hier praten we liever niet over onderzocht hij de negatieve associaties met Winti, en in de installatie die hij voor Refresh Amsterdam in het Amsterdam Museum maakte filmde Jaasir hedendaagse Winti-rituelen.

Deze aflevering is de laatste van dit seizoen, we gaan er een paar weken tussenuit maar houd ons in je abonnementen: we zijn dinsdag 19 januari terug - als Corona het ons toestaat.

De beelden van Tirzo Martha zijn assemblages van ongebruikelijke materialen: alledaagse gebruiksvoorwerpen, bouwmaterialen, heiligenbeelden, ingeblikt eten. Ze ontstaan na een samenwerking met verschillende mensen en verwijzen liever naar een sociale context dan een kunsthistorische.

Het werk van Aimée Zito Lema draait om het collectieve geheugen versus het individuele: hoe eigen je je een geschiedenis toe, en hoe kunnen gebeurtenissen van voor je geboorte toch invloed op jou hebben? In haar bewerkte archieffoto’s, films en installaties zoekt ze metaforen voor deze abstracte processen, zoals het geheugen van papier: eenmaal gevouwen kun je een vel papier wel weer vlak krijgen, maar de vezels onthouden de vouw en zullen in een bak water weer opkrullen.

De zwart-wit potloodtekeningen van Tja Ling zijn ingetogen, mysterieus en surrealistisch. Voor haar project Before I was born sprokkelde ze haar familiegeschiedenis bij elkaar, en tekende ze de wonderlijke reizen die haar familie vanuit China heeft gemaakt om uiteindelijk in Nederland te belanden.

in de performances die Nicoline van Harskamp ensceneert, draait het om de betekenis en nuances van taal, en de manier waarop schrijfwijze, klank en betekenis de maatschappij reflecteren. Een belangrijk onderdeel daarvan is de naam: voor de performancereeks My name is language vroeg ze aan honderden mensen: wat is je naam, van wie heb je die gekregen en wat betekent die naam in taal? En dan blijkt dat namen niet zomaar een onschuldige aanduiding van mensen zijn, maar door geloof, politiek of maatschappelijke normen gevormd worden.