Het duo PolakVanBekkum maakt projecten die gaan over het vastleggen van beweging door een landschap, vaak in de vorm van films. Bijvoorbeeld het werk De Rit, die te zien was in de Oude Kerk in Amsterdam, waarin Esther in een autorit wordt teruggebracht naar een onheilsplek die haar leven heeft getekend.

Lonnie van Brummelen en Siebren de Haan doen uitvoerig onderzoek naar grote, mondiale processen en het effect ervan op de individuele mens. Bijvoorbeeld in de film die ze met de Marrons in Suriname maakten: daaruit blijkt hoe dit volk dat in groot respect samenleeft met de natuur, in het nauw komt door de oprukkende steden en de verwoestende jacht naar grondstoffen.

De mysterieuze zwart-wit tekeningen van Marcel van Eeden zijn gebaseerd op bestaande foto’s, die als belangrijke voorwaarde hebben dat ze ouder zijn dan Marcel zelf, dus genomen vóór 1965. Er ontstaat een wonderlijke, nostalgische wereld, die de romantiek van de film noir oproept.

Anne Geene presenteert in haar foto’s de natuur zoals je die nog nooit hebt gezien: soms prachtig gestileerd, soms droogkomisch., maar altijd met als gevolg dat je nieuwsgierig raakt naar wat die natuur nog meer voor wonderlijks in petto heeft.

Met schilder Marc Mulders eindigen we het vierde seizoen van Kunst is Lang! We doen ons best om een seizoen 5 te realiseren, houd de website van mister Motley in de gaten om op de hoogte te blijven.

Maar eerst nog deze aflevering, met de populaire Mulders, die een internationale carrière en hoge verkoopprijzen afwijst om zich volledig te richten op het maken van gulle, liefdevolle schilderijen, die bijna iedereen zich kan veroorloven - het is naar zijn bescheiden mening het waardevolste wat hij kan toevoegen aan deze wereld.

De kunstwerken van Semâ Bekirović beginnen vanuit zorgvuldig uitgedachte omstandigheden, waarna het aan anderen is om het werk af te maken. Aan meerkoeten, die zelf uitzoeken met welke van Sema’s spullen ze een nestje bouwen, of aan slakken die met hun slijmspoor het perfect getekende grid in de war schoppen. Een gesprek over auteurschap, en oog hebben voor andere perspectieven.  

Klaar van der Lippe en Bart Stuart verzetten zich met hun werk tegen economische factoren die ons uit elkaar spelen. Of het nou de oprukkende gentrificatie is, het hardnekkige idee dat we allemaal op onszelf teruggeworpen individuen zijn, of de overheid die omwille van efficiëntie steeds eenvormigere omgevingsplannen maakt: we moeten vechten om ruimte voor aandacht, vrijheid en liefde af te dwingen.

Yaïr Callender zoekt voor zijn beelden en installaties, naar vormen en symbolen die een monumentale kwaliteit hebben. Hij ontleent zijn beeldelementen uit verschillende culturen en religies, en paart ze zo dat een nieuwe betekenis krijgen. Daarmee kan zijn werk ook worden gelezen als een schets voor een maatschappij, waarin verschillende achtergronden naast elkaar staan.

David Jablonowski laat zijn installaties ontstaan vanuit onderzoek naar technologische ontwikkelingen: hij maakte werk gebaseerd op een abstract gegeven als de structuur van het internet, maar laat bijvoorbeeld komend jaar ook vier twintig-meter-hoge palen verrijzen in het Drachtse landschap, die een nieuw vormgegeven huid van zonnepanelen hebben.

In de werelden die kunstenaar, filmregisseur en schrijver Dick Tuinder door middel van zijn werk oproept, hangt alles met elkaar samen. Zijn personages reizen als vrienden met hem mee, en vormen een belangrijk deel van zijn sociale leven. Een gesprek over mislukking als thema, en kunst als spiegel voor het leven. 

Esther Kokmeijer reist mee met schepen naar de Noord- en Zuidpool als expeditiefotograaf.  Een goed excuus om voor haar autonome werk zoveel mogelijk te reizen, en de ervaringen die ze opdoet op verschillende continenten terug te laten komen in de tentoonstellingsruimtes in Nederland.   

Arno Kramer is tekenaar in hart en nieren, cureerde meerdere tekententoonstelling en richtte het Drawing Centre in Diepenheim op, de eerste tentoonstellingsruimte exclusief gewijd aan tekenkunst. Een gesprek over waarom tekenen zo'n magische kunstvorm is. 

Tudor Bratu vertrok op jonge leeftijd met zijn moeder van Roemenië naar Nederland, en ervoer in het Noord-Hollandse Zwanenburg hoe het is om anders te zijn. Door fotografie met essayistische teksten en de migratieverhalen van zichzelf, zijn oma, maar ook dat van de huidige Syrische vluchtelingen te combineren, ontstaat er een eerlijk en invoelbaar verhaal over die gewantrouwde 'ander'.   

De installaties van Lucas Lenglet gaan vaak over in- en buiten sluiten, en een gevoel van veiligheid. Een gesprek over de betekenis van iets begrenzen, in kunst en in het leven daar buiten. 

Het werk van Inge Meijer zit op het grensvlak van documentaire, cinema en beeldende kunst. Vanuit een observatie uit het dagelijks leven start ze een onderzoek, om vervolgens op patronen in menselijk gedrag te stuiten. 

Mieke Bal stond aan de wieg van de cultuurtheorie in Nederland en heeft als academica talloze boeken en artikelen geschreven. Maar ze maakt ook documentaires en films, en stelde een grote tentoonstelling samen in het Munch-museum in Oslo. 

Het kunstduo Silvie Zijlmans en Hewald Jongenelis maakt kunstwerken die gaan over sociale thema's, zoals de gentrificatie van Amsterdam-Noord of de onzichtbare kleermakers in China die onze kleding maken. Voor hun onderwerpkeuze putten ze uit wat vrienden, buurtbewoners en opdrachtgevers bezighoudt. 

Hans Aarsman is foto-detective: in zijn wekelijkse rubriek in De Volkskrant en in zijn theatervoorstellingen zoekt hij naar de verhalen die uit een foto af te leiden zijn. Hij legt uit hoe je, a la Sherlock Holmes, diagnoses kunt stellen. 

Ruchama Noorda is opgevoed met de wonderlijke combinatie van streng protestantisme en de antroposofische vrije school. In haar performances en installaties spelen antroposofie, bewustzijnsverruiming en spiritualiteit een belangrijke rol: zo ging ze in een trip terug naar haar jeugd, en bootste ze die ervaring nauwkeurig na in een video-animatie.

De projecten van Tinkebell, het alter ego van Katinka Simonse, zorgen bijna zonder uitzondering voor ophef. Ze legt uit waar dat alter ego is ontstaan, dat het de weg heeft bereid voor een radicale manier van redeneren en handelen, en hoe geleidelijk aan Katinka is verdwenen en alleen Tinkebell overbleef.